Św. Ignacy z Loyoli – patron rekolekcji, żołnierzy i matek

Źródło grafiki: ekai.pl

Od żądnego sławy rycerza, do pobożnego człowieka – tak można opisać drogę św. Ignacego. Dzisiaj (31.07) obchodzimy jego wspomnienie. Zostało one ustanowione w dzień jego śmierci.

Św. Ignacy urodził się w 1491 roku na zamku Loyola w Hiszpanii. Na świat przyszedł jako 13-te dziecko w zamożnym rycerskim rodzie. Za młodu był paziem ministra skarbu króla hiszpańskiego. W późniejszym okresie pełnił funkcję oficera w wojsku wicekróla Nawarry – księcia Najera. Fascynował się wojskiem, grami hazardowymi i pojedynkami rycerskimi.

Swojego nawrócenia doznał po walkach hiszpańsko-francuskich, w których brał udział i w których został ranny. Został przewieziony z poważnymi obrażeniami do rodzinnego zamku, w którym wracał do sił. W trakcie swojej rehabilitacji miał okazję czytać książki takie jak: „Złota Legenda” bł. Jakuba de Voragine’a i „Życie Jezusa” Ludolfa de Saksa. Gdy wyzdrowiał, zaczął prowadzić skromne i pobożne życie.

Św. Ignacy był często kuszony przez szatana. Podczas zmagań z szatanem, napisał swoje najważniejsze dzieło „Ćwiczenia duchowe”, które swoją ostateczną wersję przybrały w 1540 roku.

Wraz z św. Piotrem Faberem i św. Franciszkiem Ksawerym stworzyli nowy zakon zwany Towarzystwem Jezusowym. Ślubowali oni czystość, ubóstwo, wierność Kościołowi oraz Ojcu Świętemu.

Św. Ignacy przewidział swoją śmierć. Zmarł 31 lipca 1556 roku. Został beatyfikowany w 1609 roku przez papieża Pawła V, a następnie kanonizowany w 1623 roku przez Grzegorza XV. Relikwie świętego spoczywają w rzymskim kościele di Gesu.

W ikonografii św. Ignacy przedstawiany jest w sutannie i birecie lub w stroju liturgicznym, chociaż czasami zdarza się też widywać świętego w stroju rycerskim. Jego atrybutami są: księga, globus, monogram Chrystusa – IHS, krzyż, smok, zbroja lub sztandar.

Źródło: brewiarz.pl

WB