Trwa XII Przegląd Przedstawień Istotnych „Przez dotyk” Rodzina +/-

Wrzesień w Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie upływa pod znakiem Przeglądu Przedstawień Istotnych. W ramach tegorocznej edycji wystawiono już pięć spektakli.

Wydarzenie zainaugurowano w piątek. Teatr Polski z Bielska-Białej wystawił groteskowy dramat Maliny Prześlugi „Pustostan”. Dzień później monodram „I będą święta” zagrała Agnieszka Przepiórska, a gospodarz XII PPI „Przez dotyk” zaprezentował trzy jednoaktówki i monolog, składające się na spektakl „Czechow: Żarty z życia”.

W niedzielę widzowie mieli okazję obejrzeć kolejny monodram w wykonaniu Agnieszki Przepiórskiej – „Tato nie wraca” oraz spektakl „Tata ma kota” w wykonaniu Arkadiusza Cyrana, Dariusza Jeża, Przemysława Sadowskiego, Jarosława Tomicy i Karola Wróblewskiego.

Najbliższym wydarzeniem w ramach XII PPI „Przez dotyk” Rodzina +/- będzie koncert Katarzyny Groniec „Ach!”.

Każdy ma swoją Ziemię Obiecaną. Coś, za czym tęskni, czego mu brak, co chciałby, a nie może albo miał i utracił. Ziemia Utracona. Dobry tytuł na tomik poezji gdyby nie był parafrazą T.S.Eliota. „Najokrutniejszy miesiąc to kwiecień“ – pisał poeta w „Ziemi Jałowej“. To prawda. Niezłe też bywają te poprzedzające kwiecień… ale co z tego? W końcu i tak nadchodzi wiosna.

„Ach!“, bo taki jest tytuł nowego albumu, opowie o ziemi jałowej, ziemi utraconej i, wreszcie, ziemi obiecanej, do której docieramy, rozmieniamy ją na drobne i znów tracimy. I od początku, bo wszystko jest cyklem co jakiś czas kończącym się dobrze! W końcu wracamy do życia, ale pod jednym warunkiem. Że wciąż mamy kogo kochać. Czy jestem szczęśliwa? Tak. Właściwie mogłabym powiedzieć: jak nigdy dotąd. Spokojna, jasna, świadoma. Dlaczego więc moje piosenki są smutne? Nie wiem. Najłatwiej byłoby powiedzieć (często to mówię na odczepnego) – bo lubię smutek. I nie mówić nic więcej. Ale to jest coś więcej. Coś, co wypływa gdzieś z głębi, z trzewi, kiedy zdarza mi się układać melodię i dopasowywać do niej słowa. Jak gdybym zapadała się w jakiś inny świat pełny echa i błękitu, który swoim pięknem onieśmiela tę drugą, starającą się twardo stąpać po ziemi, mnie. Z kolei ta druga ja, którą zawstydza miękkość tej pierwszej, potrafi ten melancholijno-lazurowy świat bezlitośnie wykpić. Wyciągam zatem samą siebie z błękitnego jeziora za włosy, jak baron Munchhausen wyciągnął siebie z bagien, a potem znów w to jezioro nurkuję.

Czy zatem kłamię tak jak on? Bardzo możliwe…

Producent: Marcin Bors.
Teksty na płytę w większości napisała Katarzyna Groniec, oprócz trzech, których autorką jest Barbara Wrońska (NA PÓŁ, NIE KOCHAM, SIĘ ROZPŁACZ). Muzykę skomponowali – Marcin Macuk (Hey), Barbara Wrońska i Katarzyna Groniec.

Opiekę artystyczną projektu objął Cezary Studniak – dyrektor artystyczny Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu.

Zapraszamy 28 września 2018 r. (piątek), godz. 19.00

źródło: www.teatr-mickiewicza.pl