Iść drogą świętości – wprowadzenie relikwii św. Jana Pawła II do kościoła św. Jakuba w Stanowiskach

11 października 2020 roku do parafii św. Jakuba w Stanowiskach wprowadzone zostały relikwie św. Jana Pawła II. Mszy św. przewodniczył ks. Mariusz Bakalarz, wicekanclerz Kurii Metropolitalnej Archidiecezji Częstochowskiej.

Witając przybyłych na uroczystość ks. Stanisław Stańczyk, proboszcz parafii św. Jakuba mówił m.in.: 20. jubileuszowy dzień papieski ma dla naszej parafii charakter bardzo radosny. Kiedy usłyszeliśmy 16 października 1978 słowa „habemus papam” jako naród powstaliśmy z kolan i złapaliśmy nowy oddech. Pragnę, żeby obecność św. Jana Pawła II fizycznie w relikwii przyczyniła się do tego, abyśmy tu złapali nowy oddech wiary, miłości i nadziei. Jak uczą nas dzisiejsze czytanie to właśnie Chrystus odsłania nad narodami zasłonę śmierci. To On przychodzi, aby wybawić nas od śmierci, grzechu i dać nam wolność dzieci Bożych. Szczególnym sługą Ewangelii i tego przesłania był św. Jan Paweł II. Święci nas porywają, wskazują drogę i świadczą o wielkim duchu danego narodu, wspólnoty i rodziny. Oby ten duch, który ożywiał nasz naród przez tysiące lat również dotykał naszej parafii i został przez nas na nowo odkryty. Da to nam ubogacenie i poprowadzi do bycia wiernymi naszym praojcom i nauce głoszonej przez św. Jana Pawła II. Dlatego w sposób szczególny dziś musimy modlić się o te wartości naszego życia. Przede wszystkim modlimy się za parafian, o opiekę Matki Bożej i o łaski Boże za wstawiennictwem św. Jana Pawła II. Nie zapominamy też o tych, którzy już odeszli, ale cały czas stanowią cześć naszej parafii.

Wprowadzenia relikwii dokonał ks. Mariusz Bakalarz, a podczas Eucharystii przy ołtarzu stanęli również ks. dziekan Henryk Dziadczyk, ks. proboszcz Stanisław Stańczyk, ks. prof. Tadeusz Gacia oraz ks. Piotr Zaborski.

Ks. Mariusz Bakalarz podczas homilii podkreślał: Dostajemy dziś św. Jana Pawła II jak dar i zadanie. Dar, bo będzie to chluba tej świątyni. Będziecie mogli mówić swoim znajomym, że tu w Stanowiskach mamy św. Jana Pawła II, mamy jego relikwie. Możecie o tym mówić wielką chlubą. Przede wszystkim jednak jest to dla nas zadanie, żebyśmy go naśladowali w swoim życiu, żebyśmy go słuchali i uczyli się od niego. Próbujmy zwyczajnie, w swoim życiu, też być świętymi.
Tekst homilii ks. Mariusza Bakalarza

Wzruszenia nie krył ks. Piotr Zaborski, dyrektor Radia Fiat: Dzisiaj poczułem się naprawdę szczęśliwy z jednego prostego powodu. Przez 7 lat miałem okazję być blisko św. Jana Pawła II i wielokrotnie spotykać go na wyciągnięcie ręki. Dziś natomiast tym darem mieliśmy okazję podzielić się z całą wspólnotą naszej parafii, a więc ludźmi pośród których dorastałem. Mogę nieśmiało powiedzieć, że dzielę się dziś „moim” św. Janem Pawłem II z nimi. Ten wielki dar otrzymaliśmy dzięki ks. kard. Stanisławowi Dziwiszowi, który kiedy odbieraliśmy relikwie do Radia Fiat w Częstochowie, zrobił nam niespodziankę i dał też nam relikwie do naszej rodzinnej parafii. Wcześniej wiele razy rozmawialiśmy o tym, że to zrobię. To się spełniło. Dziś te relikwie zostały uroczyście wprowadzone do mojej rodzinnej parafii i z tego się bardzo cieszę.

Relacja z całej uroczystości:

Dzieje parafii w Stanowiskach opisuje ks. prof. Tadeusz Gacia:

„Parafia Stanowiska znajduje się w diecezji radomskiej, w województwie świętokrzyskim, powiecie włoszczowskim. Najstarszy dostępny dokument dotyczący Stanowisk pochodzi z 1344 r. Jest to nadanie przez króla Kazimierza Wielkiego wsi Bobrowniki i Stanowiska pierwszym jej dziedzicom, którzy dali początek liniom rodowym Bobrownickich i Stanowskich. Przedstawiciel roku Stanowiskich, Jakub zwany Szyrzykiem, h. Doliwa (†1357), w połowie XIV w. miał przy swym dworze w Stanowiskach kaplicę. Niedługo potem (zapewne w połowie XV w.) zbudowano murowany kościół pw. Św. Jakuba. Mówi o nim zapis w Liber beneficiorum Jana Łaskiego – księdze uposażeń, dóbr i przywilejów kościelnych, sporządzonej w 1521 roku. Parafia wchodziła wtedy bowiem w skład archidiecezji gnieźnieńskiej i przynależała do archidiakonatu kurzelowskiego. Do kościoła w Stanowiskach na mocy odwiecznego zwyczaju parafialnego należało wówczas siedem wsi: Stanowiska, Wola Bobrownicka, Bobrowniki, Mrowina, Dobromierz i Dobromierz Drugi oraz Wola Łapczyna.
Z dokumentów wiadomo, że w XVIII w. przy kościele w Stanowiskach istniało Bractwo Św. Józefa i związana z nim prebenda wikariusza parafii i promotora bractwa, który odprawiał msze za fundatora prebendy. Ciekawe są zapisy w najstarszej księdze chrztów, ślubów i pogrzebów/ Pod datą 1722 odnotowano, że przy kościele stoi dzwonnica z trzema dzwonami, a cmentarz przykościelny jest ogrodzony belami. W kościele były wtedy – oprócz wielkiego ołtarza – trzy mniejsze: Najświętszej Maryi Panny, św. Anny i św. Józefa.
W 1790 r. właścicielem Stanowisk został Michał Czaplicki, komornik graniczny sandomierski i sędzia ziemi chęcińskiej (†1824). Do istniejącej wtedy budowli kościoła dostawił on fasadę zachodnią z wieżą, a od południa dobudował kaplicę św. Józefa. Dzieło tej rozbudowy upamiętnia łaciński napis z datą 1800 r. wmurowany w fasadę nad głównym wejściem do kościoła. Pod kościołem wybudowano kryptę, w której pochowano samego Michała Czaplickiego i dwa pokolenia jego potomków.
W 1805 r. parafia Stanowiska przeszła do nowo utworzonej diecezji kieleckiej, a 1818 r. znalazła się w diecezji sandomierskiej. W archiwum znajduje się kilka ksiąg zawierających rozmaite dokumenty z historii parafii w XIX wieku, opisujące szczegółowo wygląd zewnętrzny i wewnętrzny kościoła oraz plebanii i zabudowań plebańskich. W 1879 r. Helena Czaplicka (†1900), prawnuczka odnowiciela świątyni, wzniosła na cmentarzu w Kopruszy jeden z najpiękniejszych zabytków parafii – kaplicę, pod którą i obok której spoczęli zarówno Czapliccy, jak również właściciele majątków ziemskich w Dobromierzu i Bobrownikach. Innym ciekawym zabytkiem jest figura św. Franciszka z dużych polnych głazów, wzniesiona przy szosie w Stanowiskach; cała wysokość postumentu od stopni ma 4 metry. Sam kościół, pomimo rozbudowy sprzed 200 lat, jest niewielki, choć znajdziemy w nim wiele ciekawych i cennych elementów wyposażenia. Najpiękniejszym elementem wystroju jest nastawa nad tabernakulum – pelikan karmiący własną krwią swoje pisklęta – motyw eucharystyczny znany z utworu św. Tomasza „Adoro te devote” .W głównym ołtarzu na zasuwie jest obraz patrona parafii św. Jakuba z 1906 r., a w ołtarzu w bocznej kaplicy – obraz św. Józefa z tego samego czasu i obraz św. Antoniego pochodzący z okresu przed rozbudową i renowacją kościoła w końcu XVIII wieku. Na przykościelnym cmentarzu został pochowany Hieronim Bronicki (†1796) – kapitan polskich wojsk koronnych; jego grób jeszcze do niedawna przykrywała płyta z piaskowca.
Według danych z 1933 r. w skład parafii wchodziły: Stanowiska z dworem i kolonią Żabiniec, wsią Lubicz, wsią Koprusza i folwarkiem Koprusza, Bobrowniki jako wieś i folwark, Bobrowska Wola z kolonią i Wolą Kamienną, Boża Wola z kolonią i kol. Lubicz, Jeżowiec jako kolonia Dobromierza z Kowalami, Dobromierz z przysiółkiem Kopalina, Łapczyna Wola ze wsią Młynek, Kol. Łapczyna Wola, Mrowina z przysiółkami Gęsiarnia i Stoczyska, Kol. Mrowina z przysiółkiem Piaski oraz Kol. Wyrębiska i Kol. Nowiny Dobromierskie.
W historii parafii Stanowiska zapisały się szczególnie nazwiska dwóch proboszczów: ks. Jana Snopczyńskiego (1892-1967) i ks. Antoniego Mroczka (1928-2015). Pierwszy z nich był proboszczem 35 lat. W czasie okupacji, ścigany przez Niemców, ukrywa ł się przed dwa i pół roku, po wojnie był kontrolowany przez agentów UB jako wróg ustroju komunistycznego. Umęczony poniewierką wojenną i schorowany zrezygnował z probostwa w 1962 roku. Ks. kan. Antoni Mroczek był proboszczem 31 lat. Był wymagającym od siebie, ascetycznym, żyjącym bez wygód kapłanem, gorliwym w pracy, niestrudzonym nauczycielem katechizmu i kaznodzieją w starym stylu, z kazań tworzył później małe książeczki i dawał je do czytania wiernym. Pod koniec życia, już jako emeryt i rezydent parafii, odznaczony został tytułem Honorowego Obywatela Gminy Kluczewsko. Spoczywa na miejscowym cmentarzu.
Z parafii Stanowiska pochodzi kilku kapłanów. Nieżyjący z nich to ks. Wincenty Glass h. Prawda (1872-1946), ur. w Łapczynej Woli, kapłan diecezji kujawsko-kaliskiej, potem częstochowskiej. Rodzice wyjechali jednak z parafii, gdy był jeszcze dzieckiem, ponieważ ojciec jako rządca zatrudniany w majątkach ziemskich zmieniał często miejsce zamieszkania. Spoczywa na cmentarzu w Radomsku. Drugi to o. Jan Antoni Książek (1918-1994) – franciszkanin (pierwsze śluby złożył na ręce o. Maksymiliana Kolbego), redaktor emigracyjnej edycji „Rycerza Niepokalanej”, odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, zmarły we Włoszech, pochowany w Niepokalanowie. Trzeci z kolei kapłan to nieżyjący także Juliusz Kłudziak OSPPE (1930-1992 ) – paulin. Żyjący kapłani to ks. Roman Wołoszyn, obecnie mieszka w Domu Księży Emerytów w Sandomierzu; ks. Tadeusz Gacia, kapłan diecezji kieleckiej, prof. Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i Wyższego Seminarium Duchownego w Kielcach, wykładowca języka łacińskiego; ks. Piotr Zaborski, kapłan częstochowski, absolwent Pontificia Università della Santa Croce, dyrektor Katolickiego Radia Fiat, wykładowca Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego im. Jana Długosza w Częstochowie oraz Uniwersytetu Papieskiego im. Jana Pawła II w Krakowie.
Z parafii pochodzi kilka sióstr zakonnych, z których żyją dwie: s. Wacława Kłudziak ze Zgromadzenia Sióstr Służek Najświętszej Maryi Panny z Mariówki – administrator domów opieki prowadzonych przez siostry, pracuje w Maryland w USA i s. Agata Paluch -wicedyrektor Katolickiej Szkoły Podstawowej w Mariówce.
Na cmentarzu parafialnym znajduje się otoczony opieką szkoły w Dobromierzu grób Franciszka Głowacza ps. „Lis” (1910 -1942), partyzanta, hubalczyka, który zginął w Bobrownikach. Pochowani są na nim także długoletni nauczyciele szkół z terenu parafii: Maria Soborowska (1922-1990), Tadeusz Picheta (1918-1995), Julia Tkacz (1937-2007), Zofia Janik (†2018).
Od 1992 r. parafia Stanowiska znajduje się w granicach diecezji radomskiej. Liczy ok. 1500 wiernych. Od 2003 r. proboszczem parafii jest ks. Jan Stanisław Stańczyk.”

Zdjęcia i materiał dźwiękowy: Aleksandra Mieczyńska