„Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!” – wspomnienie świętych Marty, Mari i Łazarza z Betanii

Wspomnienie liturgiczne św. Marty, św. Marii i św. Łazarza z Betanii obchodzone jest 29 lipca i zostało ustanowione stosunkowo niedawno, bo w lutym 2021 r. przez papieża Franciszka. Wcześniej tego dnia wspominano jedynie św. Martę. Warto przypomnieć, że cała trójka rodzeństwa to ludzie, których Jezus kochał i których obdarzył szczególną przyjaźnią. Ponadto, na Łazarzu został dokonany cud wskrzeszenia.

Ks. Rafał Kowalski, psycholog na co dzień pracujący w Ośrodku Terapii Uzależnień Betania, zwrócił uwagę na fragment z Ewangelii, dotyczący właśnie wskrzeszenia Łazarza:

W ikonografii św. Martę przedstawia się w skromnej szacie z pękiem kluczy za pasem albo w sukni z koroną na głowie. Na niektórych wizerunkach święta prowadzi smoka na pasku lub kropi go kropidłem, co jest nawiązaniem do legendy, według której miała ona pokonać potwora Taraska. Atrybutami św. Marty są: drewniana łyżka, sztućce, księga, naczynie oraz różaniec. Jej siostra Maria – ze względu na wielowiekowe utożsamianie jej z postacią św. Marii z Magdali – nie doczekała się jakichś osobnych atrybutów. Można ją jednak zobaczyć ukazaną na obrazach razem ze św. Martą i Panem Jezusem. Św. Łazarz na obrazach najczęściej przestawiany jest w scenie wskrzeszenia oraz na uczcie w Betanii.

Skąd natomiast wziął się pomysł, by ośrodek nosił nazwę wsi, z której pochodzili Łazarz, Maria i Marta? Ks. Kowalski, tłumaczy, że wynika to z dwóch powodów:

„Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?” – to właśnie do św. Marty wypowiedział te słowa Jezus Chrystus, dając im wyraz kilka chwil później. Zatem i my uwierzmy, byśmy jak Łazarz mogli wrócić do żywych.

LN

Fot.: Luca Giordano, Wskrzeszenie Łazarza, 1675, źródło: https://www.wikiart.org/en/luca-giordano/raising-of-lazarus-1675