Kościół na zakręcie
Kościół parafialny św. Jadwigi Śląskiej w Kodrębie istnieje od pięciu stuleci. Główne uroczystości jubileuszowe miały miejsce 16 października, ale przygotowania do nich trwały w parafii od dłuższego czasu. W niedzielę 15 października Mszy św. o 10.00 w kodrębskim kościele przewodniczył ks. Piotr Zaborski, dyrektor Radia Fiat. Proboszcz ks. kan. Marek Szumilas witając wiernych zgromadzonych przy eucharystycznym stole podkreślał, że świątynia jest domem wspólnoty, którą tworzy parafia, jednocząc wszystkich wokół Chrystusa. W tej wspólnocie – współczesnej i minionej – ważni są tworzący ją ludzie. Do miejsc i ludzi nawiązał w kazaniu ks. Piotr Zaborski. Mówił m.in.: „Wiele lat przejeżdżałem obok tego kościoła jadąc najpierw do niższego seminarium, później do wyższego. Zawsze kiedy autobus zatrzymywał się na przystanku spoglądałem na ten kościół, który nazywaliśmy „kościołem na zakręcie”. Prawda tego kościoła zbudowanego pośród dróg pokazuje nam coś bardzo ważnego. Rzeczywiście Kościół pojawia się w naszym życiu najczęściej kiedy jesteśmy na zakręcie, kiedy musimy podjąć ważne decyzje, po jakiś istotnych przeżyciach. Pewnie tak jak wielu z was, kiedy wchodzę do swojego parafialnego kościoła, z łatwością odnajduję go jako miejsce, gdzie jako mały chłopiec, później jako ministrant przygotowywałem się do spowiedzi, czy klękałem i modliłem się o to, żeby tata przestał pić. Kiedy myślę o moim parafialnym kościele to myślę o Kościele wielkiej łaski dla mnie i mojej rodziny. Tam na kamiennej posadzce wyprosiliśmy, że tata przestał pić i dzięki temu mogę go pamiętać jako wspaniałego, kochającego ojca. Odwołuję się do swoich wspomnień, aby pokazać wam czym ten kościół jest dla was, gdzie każdy ma kawałek swojej historii. Wspominamy dziś bp. Stefana Barełę, który przecież kiedyś w tym kościele klękał i modlił się o powołanie. Był on biskupem trudnych, ciężkich czasów, musiał mieć wtedy dużo wiary, siły i odwagi. Przywołując ludzi, którzy wyszli z tej ziemi z wielkim podziwem patrzymy teraz na ks. Arka Olczyka, który zmaga się z ciężką chorobą i widzimy w nim ten wielki autentyzm, tę prawdę: to co mówię, w to wierzę! Nie dziwię się, że jest wielkim autorytetem dla kleryków czy dla studentów świeckich, którzy do niego idą, aby podzielić się swoim kawałkiem zszarganego życia, czasami życia, które stawia pytania. Gdzie jest to miejsce dla nich, a gdzie jest dla ciebie, w którym miejscu? Musimy się zastanowić czy przychodzimy do kościoła, żeby go poprawiać, czy po to żeby Bóg poprawił nas, dotknął naszego serca. Gdyby konfesjonał mógł mówić, ołtarz krzyczeć, tabernakulum wołać, usłyszelibyśmy wołanie niejednego człowieka, jego rozdartego serca. Pamiętajmy, że jest to też wołanie wdzięczności.”
Ks. Zaborski przypomniał, że ks. dr hab. Arkadiusz Olczyk jest autorem wydanej specjalnie na jubileusz parafii książki „Kodrąb – moja mała Ojczyzna. Ocalić od zapomnienia…” (Częstochowskie Wydawnictwo Archidiecezjalne REGINA POLONIAE 2017). Ks. dr Jacek Kapuściński pisząc o tej publikacji zaznacza: „Opracowania dziejów poszczególnych parafii i miejscowości nie tylko odsłaniają obszary piękna i różnorodności, jakie kryją w tych małych ojczyznach, lecz także zatrzymują w słowie i fotografii czas., miejsca, a nade wszystko ludzi, zachowując to niczym pomnik dla następnych pokoleń, przychodzących po nas. Trud takich właśnie badań z niezwykłą intuicją podjął ks. dr hab. Arkadiusz Olczyk, oddając do rąk czytelników piękny album o swoich rodzinnych stronach, będący niewątpliwie wyrazem przywiązania, szacunku i wdzięczności dla tej społeczności, w której wzrastał (…)”. Ks. Marek Szumilas w słowie proboszcza pisze z kolei: „(…) Dziękujemy Bogu za to miejsce, gdzie staliśmy się chrześcijanami, pogłębialiśmy naszą wiarę przez sakrament Eucharystii, bierzmowania i pokuty. To miejsce to pożegnanie i modlitwa za naszych bliskich zmarłych, którzy przekroczyli próg wieczności. Chcemy razem zaśpiewać hymn uwielbienia: Ciebie Boga wysławiamy oraz dziękować i prosić: Pozostań z nami Panie i błogosław naszej wspólnocie parafialnej.”
Kościół w Kodrębie ma swoją długą i piękną historię, ale na niej się nie zatrzymał. Przeszłość jest źródłem, z którego parafia dziś czerpie piękną chrześcijańską tradycję, ale wspólnota jest przede wszystkim ciągle żywą społecznością ludzi, dla których słowo Bóg znaczy wszystko.
Aleksandra Mieczyńska